Lammert

‘Aanhoudende vermoeidheid was in 2013 de reden om de huisarts te laten komen. De situatie bleek veel ernstiger dan we dachten. Ik kwam die avond op de Intensive Care terecht en vocht voor mijn leven. Mijn nieren bleken verschrompeld en zonder dat ik het merkte, was mijn lichaam zo vergiftigd dan mijn hart het bijna begaf. Vanaf dat moment was dialyse bittere noodzaak.’

‘Ik lag wekenlang in het ziekenhuis. De artsen vertelden me dat ik moet blijven dialyseren en dat ik een nieuwe nier nodig had. Voor het geven van een orgaan bij leven gelden strikte medisch voorwaarden om de kans van slagen te optimaliseren en om de risico’s voor de donor te beperken. Na 3,5 jaar leek een donornier binnen handbereik. We leefden drie weken hoopvol naar de transplantatie toe. Totdat bleek dat de donor niet aan de strikte medische voorwaarden kon voldoen. Een tegenslag die mij mentaal enorm onderuit haalde. We waren terug bij af en moesten weer dag voor dag overleven.’

Wonder 

‘Mijn bloedwaarden gingen achteruit, ondanks de intensieve buikspoeling waarvoor ik iedere avond vroeg in bed moest liggen. Het hele gezin hield rekening met mijn strakke dialyseschema en alles wat daarbij komt kijken. Na complicaties en ontstekingen moest ik overgaan op hemodialyse in het ziekenhuis. Ik wilde dat niet, maar ik besloot er voor een korte periode mee in te stemmen omdat er een sprankje hoop was: opnieuw een mogelijke donor. Ik beschouwde dit als een laatste kans op een leven dat de moeite waard is. De match met de donor is in mijn beleving een wonder boven wonder. Het ziekenhuis maakte vaart, waardoor ik begin december werd getransplanteerd. Toen ik wakker werd uit de narcose merkte ik direct het verschil. Voor het eerst in jaren had ik warme voeten en ik voelde me energiek, terwijl mijn lijf natuurlijk aan alle kanten zeer deed.’ 

‘Inmiddels zijn we geruime tijd verder en ik heb genoeg energie om achterstallig onderhoud in huis aan te pakken. Mijn vrouw heeft haar eigen werkkamer gekregen, daar stonden voorheen alle medicamenten voor de dialyse. Ook de kamer van Marrit is opgeknapt. Voor de transplantatie zat ik meestal uitgeput op de bank in de woonkamer. Nu loopt mijn vrouw mij te zoeken, terwijl ik buiten, boven of in de garage bezig ben. Fysiek moet ik blijven opletten. Ik mag nog niet zwaar tillen en bij de operatie is een zenuw geraakt, waardoor mijn bovenbeen doof aanvoelt. Ook moet ik dagelijks 16 pillen slikken om afstoting van de nier te voorkomen, maar ik heb gelukkig nauwelijks last van bijwerkingen. Het lukt om langzaam weer wat conditie op te bouwen. Afgelopen week ben ik samen met Marrit gaan fietsen. Voor het eerst in al die jaren kon zij naast mij rijden. Je had dat glunderende koppie moeten zien!’

Vrijheid

Corry: ‘Wat anderen niet in de gaten hebben is dat een nierziekte zowel een patiënt als zijn naasten beïnvloedt. Het helpt enorm als mensen ons laten merken dat ze niet alleen met Lammert meeleven, maar ook met Marrit en mij. Nu het beter gaat met Lammert reageren veel mensen heel positief. Dat is mooi, maar wij zijn realistisch. We genieten eigenlijk nog het meest van de kleine dingen die voor anderen zo normaal zijn. Weer gewoon naast elkaar in bed kunnen liggen, zonder toeters en bellen. Samen naar buiten met de hond. Dat doen Lammert en Marrit nu iedere avond. We beseffen dat deze donornier ons de vrijheid geeft die we zo gemist hebben. Thuis draaide alles om een nier voor Lammert, zelfs de spreekbeurt die Marrit in groep 4 wilde houden. Nu de transplantatie achter de rug is, zien we haar ontspannen en onbezorgd genieten. Er ontstaat eindelijk ruimte voor andere belangrijke thema’s in haar leven. Marrit hield haar spreekbeurt uiteindelijk niet over nieren, maar over Harry: haar nieuwe hamster. Gelukkig maar.’

Lammert heeft lang moeten wachten op transplantatie. De Nierstichting vindt de lange wachttijd op een donornier onacceptabel. Als meer mensen bij leven een nier doneren, wordt de wachtlijst korter. Daarom stimuleren we mensen om (bij leven of na overlijden) nierdonatie te overwegen en zo levens te redden. Dat doen we via voorlichting over nierdonatie bij leven en na overlijden. Ook financieren we onderzoek dat bijdraagt aan langer functioneren van donornieren, en onderzoek naar betere transplantatiezorg.