Marjon

'Ik heb weer een toekomst, maar ik weet dat er ook een familie aan het rouwen is'

Het is midden in de corona-pandemie als Marjon (45) uit het Noord-Hollandse Middenmeer een telefoontje krijgt van haar arts. Of ze zich binnen 2 uur wil melden in het UMC Groningen. “Ik had net de dag ervoor te horen gekregen dat de meeste transplantaties werden uitgesteld. Dus ik had er totaal geen rekening mee gehouden.”

Marjon gooit wat spullen in een tas en vertrekt meteen naar Groningen. Daar moet ze eerst op corona getest worden en nadat deze test negatief blijkt, wordt ze de volgende dag getransplanteerd. Ze krijgt een lever én een nier van een overleden donor. Marjon: “Ik heb mijn leven weer terug en kan nu al zoveel meer dan voor de transplantatie.”

Nier en lever
Marjon heeft cystenieren, een erfelijke aandoening waarbij zich niet alleen cystes in de nieren vormen, maar ook op de lever. Deze vochtblazen kunnen wel zo groot worden als een pingpongbal en verdringen daardoor gezond weefsel. “Eind vorig jaar bleek dat mijn lever zó groot was dat er überhaupt geen plek was voor een donornier. Daarom moest ik een nier en een lever.”
Vlak na haar transplantatie kreeg ze een bloeding waardoor haar nier nog maar voor 20% werkt. Ook al werkt haar nier niet optimaal, het is een wereld van verschil met hoe zij zich voor de transplantatie voelde. “Nu voel ik pas hoe slecht het destijds met mij ging. Door die cystes had ik een hele dikke buik en altijd pijn. Nu betrapte ik me er laatst op dat ik gewoon weer kon bukken om mijn veters te strikken. Mensen kunnen het zich misschien niet voorstellen maar dat kon ik niet. Ik zie er ook heel anders uit, ik heb niet meer die dikke buik. Al mijn kleding was te groot!”

Dankbaar en verantwoordelijk
Marjon is getransplanteerd met de organen van een overleden donor. “Ik weet niks van de donor, niet eens of het een man of een vrouw is. Maar ik voel zoveel dankbaarheid. En ik voel me verantwoordelijk om goed voor mijn nieuwe organen te zorgen. Ik ben nu mijn lijf opnieuw aan het ontdekken en vind steeds nieuwe dingen die ik weer kan. Allemaal dankzij iemand die bereid was zijn of haar organen te doneren.”

Nieuwe kans voor haarzelf en haar familie
Marjon had duidelijk de behoefte om een brief te schrijven aan de familie van de donor. “Ik ben mijn donor zo ontzettend dankbaar. En denk dat het heel belangrijk is als nabestaande om te weten dat je geliefde een ander geluk brengt. Mijn donor is een held. Zonder diegene had ik hier nu niet gezeten. Ik vond het wel heel lastig om de juiste woorden te vinden. Nu, anderhalf jaar na de transplantatie, voel ik mij goed. Ik heb een tweede kans gekregen, maar de familie van de donor zit nog in een rouwproces.”

Familie rouwt
Hoe ziet haar toekomst er nu uit? Doordat haar nier niet optimaal functioneert, mag zij van het UWV niet werken. Wel werkt zij vrijwillig als Raadslid. “Het was een tegenvaller dat ik niet kon werken, daar had ik zo naar uitgekeken. Maar ik probeer heel erg te kijken naar wat ik wél kan. Samen met mijn man en kinderen een spelletje doen, of samen een lange wandeling maken, dat kan ook weer. Ik heb zoveel meer energie, alles is weer mogelijk.” Marjons gezin is erg belangrijk voor haar. “Zij hebben ervoor gezorgd dat ik positief bleef. Ik ben ook positief van mezelf, maar in de echt moeilijke tijden, of als ik heel veel pijn had, hielpen zij me er doorheen. Door mijn donor heb niet alleen ik een nieuwe kans gekregen, maar ook mijn gezin.